Odwołanie od decyzji podatkowej

Podatnik, który nie zgadza się z decyzją urzędu skarbowego, ma 2 tygodnie na odwołanie się od niej do dyrektora izby administracji skarbowej. Odwołanie powinno zawierać zarzuty i żądania poparte dowodami. Można je wnieść pisemnie, ustnie do protokołu albo przez internet.

Treść i forma

Postępowanie podatkowe jest dwuinstancyjne. Od decyzji naczelnika urzędu skarbowego można odwołać się do dyrektora izby administracji skarbowej.

Druk odwołania od decyzji podatkowej dostępny jest w serwisie www.druki.gofin.pl, w dziale Ordynacja podatkowa.

Odwołanie musi spełniać określone wymogi formalne. Obowiązkowe jego elementy to: oznaczenie organu odwoławczego, dane podatnika (w tym adres), zarzuty przeciwko kwestionowanej decyzji, określenie istoty i zakresu żądania, wskazanie dowodów uzasadniających żądanie, podpis. Urzędowi skarbowemu można zarzucić w odwołaniu uchybienia w zakresie zarówno prawa materialnego, jak i procesowego, np.: dokonanie błędnej wykładni prawa, naruszenie obowiązku zebrania kompletnego materiału dowodowego, wadliwą ocenę poszczególnych dowodów. Dowody podane na poparcie zarzutów i żądań nie muszą być nowe - można powołać się na dowody z postępowania przed urzędem skarbowym.

Odwołanie składa się za pośrednictwem urzędu skarbowego. Można je wnieść na piśmie (w tym faksem), ustnie do protokołu, a także za pomocą środków komunikacji elektronicznej przez elektroniczną skrzynkę podawczą organu podatkowego lub Portal Podatkowy. Kontem na Portalu Podatkowym można jednak posłużyć się wyłącznie do załatwiania spraw związanych ze: zryczałtowanym podatkiem dochodowym opłacanym w formie karty podatkowej, podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz podatkiem od spadków i darowizn. Odwołanie wniesione pisemnie albo ustnie do protokołu musi być podpisane przez wnoszącego, a protokół ponadto przez pracownika organu podatkowego, który go sporządził. Jeżeli osoba wnosząca odwołanie nie może lub nie umie złożyć podpisu, odwołanie lub protokół podpisuje za nią inna osoba przez nią upoważniona, czyniąc o tym wzmiankę obok podpisu. Odwołanie przekazywane w formie dokumentu elektronicznego należy podpisać kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo profilem zaufanym.

Tylko dwa tygodnie

Odwołanie trzeba złożyć w ciągu 14 dni od dnia doręczenia decyzji.

Termin ten zaczyna biec dnia następującego po dniu doręczenia decyzji. Upływa ostatniego z wyznaczonej liczby dni o północy. W wyliczeniach uwzględnia się dni robocze i wolne od pracy. Jeżeli jednak ostatni dzień tak ustalonego terminu wypada w sobotę, niedzielę lub święto będące dniem ustawowo wolnym od pracy, przesuwa się on na następny dzień po dniu lub dniach wolnych. Odwołanie można w takim przypadku złożyć jeszcze pierwszego dnia po przerwie weekendowej lub świątecznej.

Doręczenia nie należy rozumieć wyłącznie jako odebrania pisma osobiście przez adresata, a w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej - przez osobę upoważnioną do przyjmowania korespondencji albo prokurenta. Przesyłka dla osoby fizycznej nieobecnej w mieszkaniu może być zostawiona pełnoletniemu domownikowi, a gdyby go nie było lub odmówił przyjęcia pisma - sąsiadowi, zarządcy domu albo dozorcy. W razie niemożności doręczenia pisma w lokalu siedziby osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej pismo może odebrać za pokwitowaniem zarządca budynku lub dozorca. Dniem doręczenia decyzji jest w tych przypadkach data przekazania przez doręczyciela pisma osobie trzeciej (data znajdująca się na potwierdzeniu odbioru), a nie data oddania go adresatowi. Przesyłka, której nie udało się doręczyć adresatowi bezpośrednio lub za pośrednictwem osoby trzeciej, trafia na 14 dni do placówki pocztowej - jeżeli próbował dostarczyć ją listonosz, albo do urzędu miasta (gminy) - gdy doręczycielem był pracownik organu podatkowego lub inna upoważniona osoba. Decyzja niepodjęta w tym terminie jest uważana za doręczoną z upływem ostatniego dnia okresu przechowywania.

Wstrzymana wpłata

Podatnik, odwołując się od decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, może wstrzymać się z jego uiszczeniem do czasu rozpatrzenia odwołania.

Urzędnicy nie mają prawa podjąć żadnych działań zmierzających do uzyskania podatku objętego nieostateczną decyzją - w tym wszcząć postępowania egzekucyjnego. Podatnikowi nie wolno jednak zrobić nic, co w przyszłości utrudniłoby lub uniemożliwiło ściągnięcie podatku. Nie może usunąć, ukryć, zbyć, darować, zniszczyć, rzeczywiście lub pozornie obciążyć albo uszkodzić składników swojego majątku, jeżeli miałoby to na celu udaremnienie egzekucji obowiązku wynikającego z decyzji.

Podatnik może zostać zobligowany do zapłaty spornej kwoty - przed zakończeniem postępowania odwoławczego - jeżeli decyzja zostanie opatrzona rygorem natychmiastowej wykonalności. Takie rozwiązanie stosuje się, jeżeli organ podatkowy uprawdopodobni, że zobowiązanie podatkowe wynikające z nieostatecznego rozstrzygnięcia nie zostanie w przyszłości wykonane z powodu sytuacji finansowej podatnika czy upływu terminu przedawnienia.

Organ odwoławczy może:

-	utrzymać w mocy decyzję organu pierwszej instancji,
-	uchylić zakwestionowaną decyzję w całości lub w części i w tym zakresie orzec co do istoty sprawy lub uchylając decyzję - umorzyć postępowanie w sprawie,
-	uchylić decyzję w całości i przekazać sprawę do rozpatrzenia właściwemu organowi pierwszej instancji, jeżeli decyzja została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości,
-	umorzyć postępowanie odwoławcze,
-	uchylić decyzję w całości i przekazać sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości lub w znacznej części.