Organ podatkowy może odmówić wydania interpretacji indywidualnej

Wniosek o indywidualną interpretację przepisów podatkowych złożyć może każdy zainteresowany, a więc zarówno podatnik, jak i płatnik, czy osoba trzecia odpowiadająca za cudze długi podatkowe. Wniosek o interpretację może również złożyć osoba, która dopiero zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej, bowiem wniosek taki może dotyczyć również zdarzeń przyszłych.

W składanym wniosku podatnik musi dokładnie opisać stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe, które ma być przedmiotem interpretacji oraz własne stanowisko w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Wnioskujący musi ponadto złożyć oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem w dniu jego złożenia nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. W razie złożenia fałszywego oświadczenia wydana interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych lub organ odmówi wydania interpretacji, jeśli stwierdzi zaistnienie powyższych zdarzeń.

We wniosku o interpretację indywidualną należy ograniczyć się do opisania konkretnego stanu faktycznego. Jeżeli we wniosku podmiot zawrze wiele ogólników, bądź też różnych wariantów danego zdarzenia, to organ podatkowy może odmówić wydania interpretacji.

Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 864/12.

Rozpatrywana sprawa dotyczyła gminy, która w złożonym wniosku o interpretację zadała szereg pytań dotyczących sposobu rozliczania podatku VAT od różnego rodzaju transakcji, będących przedmiotem jej działalności. Gmina zadając pytania o opodatkowanie, czy też zwolnienie z VAT niektórych czynności, ale też i o proporcjonalne odliczanie i korekty podatku naliczonego, przedstawiła przy tym kilka wariantów możliwych rozwiązań zaistniałych wątpliwości. Minister Finansów odmówił wydania interpretacji powołując się na art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), z którego wynika, że interpretację wydaje się w indywidualnej sprawie. W jego ocenie kilkunastostronicowy opis przedstawiony przez gminę nie ma takich cech.

Organ podatkowy uznał, że gmina we wniosku zadała pytania dotyczące wszelkich przejawów prowadzonej działalności, co wymagałoby wydania interpretacji ogólnej, a nie indywidualnej.

WSA we Wrocławiu uznał, że Minister Finansów naruszył prawo i powinien wydać interpretację w oparciu o powyższy wniosek. NSA uwzględnił jednak kasację Ministra Finansów. W uzasadnieniu podkreślił, że wniosek złożony przez gminę znacząco wykracza poza ramy wniosku o indywidualną interpretację przepisów podatkowych.

Zdaniem NSA interpretacje mają realizować dwa podstawowe cele: informacyjny i ochronny. Aby cele te osiągnąć, stan faktyczny powinien być zindywidualizowany.